De bluesman Guy Davis is in New York City geboren. Desondanks klinken zijn songs niet als stadsblues, maar ze doen veel meer denken aan de blues die afkomstig is uit de Missisippi Delta. Dat is niet helemaal vreemd, als je bedenkt dat zijn grootouders daar vandaan kwamen. Zij inspireerden hem vooral met hun verhalen in zuidelijke tongval. Zijn eerste echte kennismaking met de blues was op een zomerkamp in Vermont, dat georganiseerd werd door John Seeger (de broer van…). Guy leerde zichzelf gitaar spelen en later ook de 5-snarige banjo. Zijn kenmerkende finger-picking stijl op zowel de 6- als 12-snarige gitaar geven een solide ondersteuning bij zijn warme blues-vocals. Zijn inspiratiebronnen in zijn beginjaren als bluesmuzikant waren Robert Johnson, Brownie McGee, Sonnie Terry, Blind Willie McTell, Big Bill Broonzy, Lightnin’ Hopkins en vele anderen.

Davis is een van die artiesten die zo'n beetje alles heeft gedaan, hij heeft een heleboel albums opgenomen (er zijn maar liefst negen albums uitgebracht op Red House Records alleen), is te horen geweest op een reeks compilatieprojecten, heeft toneelstukken geschreven, is opgetreden op Broadway, Off-Broadway en heeft acteerrollen gespeeld in films. Zijn vertolking van blueslegende Robert Johnson in Trick The Devil leverde hem de 'Keeping The Blues Alive Award' van de Blues Foundation (1993) op. In 1995 verscheen zijn live debut album “Stomp Down Rider”. Na nog een aantal albums verscheen “Legacy” in 2004. Het album scoorde goed op de National Public Radio en werd uitgeroepen tot een van de beste CD’s van het jaar. Na weer een aantal albums verscheen in 2015 “Kokomo Kid”. Op een aantal songs op dit album zijn invloeden van Bob Dylan te bespeuren. Dat is natuurlijk helemaal het geval bij Lay Lady Lay, een regelrechte Dylan-cover.

Met zijn album “Sonny & Brownie’s Last Train” grijpt Davis weer terug naar de pure blues, uiteraard opgedragen aan Sonny Terry en Brownie McGee. Schitterende akoestische blues met de warme stem van Guy, ondersteund door zijn sublieme gitaar finger-picking. In 2021 verscheen het Grammy-genomineerde album “Be Ready When I Call You” met naast één Willie Dixon nummer na, allemaal eigen songs. Schitterende akoestische blues, waarbij Guy zichzelf begeleidt op banjo, gitaar en mondharmonica. Inmiddels is het nieuwe album van Guy uitgebracht met als titel “The Legend of Sugarbelly“, zijn vijfde voor MC Records, met tien originele nummers, plus drie covers die hij heeft gearrangeerd van Sam Chatman, Blind Lemon Jefferson en Leadbelly, waarvan de meeste deel uitmaakten van zijn livesets in de afgelopen jaren. Originele en authentieke muziek rechtstreeks vanuit het hart. Dat voel je, dat beleef je en dat vergeet je nooit meer. En zo was ook zijn optreden hier in de Livingroom van Rootstime. Een paar uurtjes voor dit geweldige optreden hadden we met deze ambassadeur van de blues een hartelijk gesprek.